Στα χαρτιά, στις φωτογραφίες και στην τηλεόραση, ο JFK ήταν ένα παράδειγμα νεανικού σθένους. Ήταν πάντα μαυρισμένος και αθλητικός, έμοιαζε με σταρ του κινηματογράφου με τα γυαλιά ηλίου και τα πυκνά μαλλιά του ανακατωμένα από τον άνεμο καθώς οδηγούσε το γιοτ του ή περπατούσε στην παραλία, αποπνέοντας σφρίγος και ζωντάνια.

«Στην πραγματικότητα, ήταν ένας τοξικομανής και ένας πολύ άρρωστος άνθρωπος, με περισσότερους από έναν τρόπους, ισχυρίζεται η συγγραφέας και αρθρογράφος της Daily Mail, Μορίν Κάλαχαν.»

Όπως γράφει και στο βιβλίο της με τίτλο «Ask Not: The Kennedys and the Women They Destroyed» ο JFK είχε δώσει εντολή στην προσωπική του γιατρό, δρ Τζάνετ Τράβελ να πει ψέματα στη γυναίκα του, έστω και μόνο λόγω παράλειψης.
«Είναι καλύτερο να μην θίξεις τα ιατρικά μου προβλήματα στην Τζάκι», της είχε πει ο Κένεντι. «Δεν θέλω να πιστεύει ότι παντρεύτηκε έναν γέρο ή έναν ανάπηρο». Επίσης, δεν ήθελε η Τζάκι να γνωρίζει για τις πολλαπλές σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες που πάντα είχε — και μετέδιδε στην πολύ νεότερη και λιγότερο έμπειρη σύζυγό του, η οποία δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δυσκολευόταν τόσο πολύ να ολοκληρώσει την εγκυμοσύνη.

Κοιμόταν σχεδόν με κάθε κορίτσι και κάθε γυναίκα που συναντούσε στον δρόμο του, από μια έφηβη ασκούμενη στον Λευκό Οίκο και τις πόρνες στο δρόμο μέχρι την πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο – τη Μέριλιν Μονρό. «Γεια σου, παιδί μου», ήταν ο αγαπημένος του χαιρετισμός, τόσο πολλές ήταν οι ερωμένες του που συχνά δεν μπορούσε να θυμηθεί τα ονόματά τους.

Όταν μπήκε στον Λευκό Οίκο, έκανε σεξουαλικά πάρτι όταν έλειπε η Τζάκι και διοργάνωνε όργια σε ξενοδοχεία σε όλη τη χώρα. Οι άντρες της δυναστείας Κένεντι, από τη φύση τους ήταν λάτρεις του γυναικείου φύλου, αν και ο JFK δεν φαινόταν ποτέ να απολαμβάνει πραγματικά το σεξ. Ήταν ένας ακόμη εθισμός πάνω στον οποίο δεν είχε κανέναν έλεγχο. «Αν δεν κάνω σεξ κάθε μέρα», είπε κάποτε στον Βρετανό πρωθυπουργό Χάρολντ Μακμίλαν, «με πιάνει πονοκέφαλος».

Tζάκι Κένεντι: «Ήταν απαίσιος στο κρεβάτι…»

Οι πολλές δυσαρεστημένες ερωμένες του JFK – συμπεριλαμβανομένης της γυναίκας του – είχαν όλες το ίδιο παράπονο: Δεν τις φίλησε ποτέ, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα προκαταρκτικά παιχνίδια, δεν ήταν ποτέ αισθησιακός. Όπως είπε η Τζάκι σε έναν έμπιστο της, ο Τζακ ήταν απλά απαίσιος στο κρεβάτι. «Τα κάνει όλα πολύ γρήγορα και μετά τον παίρνει ο ύπνος», είπε. Το σεξ μαζί του ήταν συχνά θέμα τριών λεπτών. Η πλάτη του, που του προκαλούσε έντονο πόνο στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ήταν ο τρόπος του να ξεφύγει από την ευθύνη…για την έλλειψη προσπάθειας.

Η Πρισίλα Τζόνσον, η οποία εργαζόταν για αυτόν όταν ήταν γερουσιαστής τη δεκαετία του 1950 και ήταν μια από τις λίγες γυναίκες που αρνήθηκαν τις προτροπές του, τον είχε ρωτήσει κάποτε γιατί ήταν τόσο άτακτος. Γιατί τόσες πολλές γυναίκες και καμία πραγματική σχέση; Γιατί να διακινδυνεύσει μεγάλα σκάνδαλα που θα μπορούσαν να καταστρέψουν την πολιτική του καριέρα – πόσο μάλλον τις πιθανότητές του να φτάσει στον Λευκό Οίκο; «Άργησε λίγο προσπαθώντας να δώσει μια απάντηση», θυμάται η Τζόνσον. «Τελικά, ανασήκωσε τους ώμους του και είπε, «Δεν ξέρω, πραγματικά. Υποθέτω ότι απλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς». Είχε αυτή τη θλιμμένη έκφραση στο πρόσωπό του. Έμοιαζε με αγοράκι έτοιμο να κλάψει ».

Μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία με διάφορες παθήσεις

Είναι πολύ πιθανό η κακή υγεία του να ήταν ένας παράγοντας.Έμπαινε και έβγαινε στο νοσοκομείο όλη του τη ζωή, με τους γιατρούς συχνά να παλεύουν να διαγνώσουν από τι έπασχε. Μόλις το 1947, όταν ο Τζακ ήταν 30 ετών και ταξίδευε στην Ιρλανδία, ανακαλύφθηκε τελικά η νόσος του Άντισον- μια δυνητικά θανατηφόρα διαταραχή των επινεφριδίων.

Ένας άλλος βιογράφος του, ο Γκάρι Γουίλς διατύπωσε τη θεωρία ότι η «συνεχής, σχεδόν ηρωική σεξουαλική παράσταση» του ήταν επειδή ήθελε να «χαλαρώσει τους θεούς της σωματικής δυσκολίας που τον ταλαιπωρούσαν». Μεταξύ των παθήσεων από τις οποίες έπασχε ήταν: Κολίτιδα, έλκη, λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού, προστατίτιδα, συχνοί πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι, ουρολοιμώξεις (αναμφίβολα λόγω της εξαιρετικής σεξουαλικής του ακολασίας) και τόσο σοβαρή νόσος του Άντισον που διατηρούσε φάρμακα σε θυρίδες σε όλη την Ευρώπη, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ενώ ταξίδευε στο εξωτερικό.

Η πλάτη του πονούσε τόσο πολύ που υποβλήθηκε σε μία απειλητική για τη ζωή χειρουργική επέμβαση το 1954. Η Τζάκι ήταν μαζί του τότε και τον επισκεπτόταν στο νοσοκομείο κάθε μέρα καθώς εκείνος βρισκόταν κάτω από μια αφίσα της Μέριλιν Μονρό. Είχε δεχθεί επίσης μια μυστική επίσκεψη από την σταρ του κινηματογράφου Γκρέις Κέλι. Η Τζάκι τα ανέχτηκε όλα αυτά αθόρυβα, γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην συνέλθει. Όταν έπεσε σε κώμα, εκείνη ήταν εκεί. Και όταν πάλι ένας ιερέας κλήθηκε να δώσει στον Τζακ την τελευταία προσευχή, η Τζάκι δεν έφυγε ποτέ από το πλευρό του.

Ωστόσο, ο Τζακ, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, τα κατάφερε, ενώ η Τζάκι τον φρόντιζε, τον τάιζε με το κουτάλι, φέρνοντάς του στοίβες από εφημερίδες και περιοδικά, απορρίπτοντας δημόσιες εμφανίσεις που θα την είχαν απομακρύνει από τον σύζυγό της που αναρρώνει.

Στον διοργανωτή μιας φιλανθρωπικής επίδειξης μόδας στην οποία επρόκειτο να παρευρεθεί, η Τζάκι έγραψε: «Απλώς δεν θα ήθελα να αφήσω τον Τζακ για μια μέρα επειδή δεν του επιτρέπονται άλλοι επισκέπτες — αυτό θα σήμαινε ότι θα περνούσε μια ολόκληρη μέρα μόνος, κάτι που σε εκείνο το νοσηρό νοσοκομείο θα μπορούσε πραγματικά να μειώσει το ηθικό του… Ακόμα κι αν ερχόμουν, δεν θα είχε κανένα νόημα γιατί απλώς θα ανησυχούσα για εκείνον»Στο τέλος, ωστόσο, αυτή η χειρουργική επέμβαση στην πλάτη ελάχιστα έκανε για να ανακουφίσει τον πόνο του.

Τα ιατρικά αρχεία του Τζακ από το 1955 αποκάλυψαν ότι εξακολουθούσε να δυσκολεύεται να βάλει και να βγάλει τις κάλτσες του, να αλλάξει πλευρά στο κρεβάτι ή να καθίσει σε χαμηλές καρέκλες. Η απογοήτευσή του επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι δεν είχε ιδέα τι προκαλούσε τον πόνο του. Δεν θυμόταν κάποιον συγκεκριμένο τραυματισμό ή ασθένεια που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η πλάτη του ήταν τόσο χάλια.

Ο «Dr Feelgood», τα παυσίπονα και η Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα

Αν μη τι άλλο, οι πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις του έκαναν τα πράγματα χειρότερα.Έπειτα από χρόνια περιπέτειας σε νοσοκομεία, ο JFK πέρασε την προεδρία του υπό τη φροντίδα του αδίστακτου γιατρού Mαξ Τζέικομπσον που ήταν γνωστός ως «Dr Feelgood». Προμήθευε τον Τζακ (και την Τζάκι) με συχνά και ποικίλα παρασκευάσματα, στεροειδών και παυσίπονων – μεταξύ άλλων και πριν από τη συνάντηση του Κένεντι το 1961 με τον Νικήτα Χρουστσόφ.

Ο Σοβιετικός πρωθυπουργός έφυγε από τη μακρά σύνοδο κορυφής με την εντύπωση οτι ο νεαρός πρόεδρος Κένεντι ήταν «αδύναμος», γεγονός που τον ενθάρρυνε να αναπτύξει πυρηνικά όπλα στην Κούβα τον Οκτώβριο του 1962. Οι Αμερικανοί έχουν πει από καιρό ότι η ηγεσία του Κένεντι, μέσω αυτού που έγινε γνωστό ως Κρίση των Πυραύλων της Κούβας, ήταν ηρωική. Στην πραγματικότητα, ήταν μια καταστροφή που έφτιαξε ο ίδιος, φέρνοντας τον κόσμο πιο κοντά στον πυρηνικό πόλεμο από ποτέ άλλοτε ή έκτοτε, σημειώνει η Daily Mail.

Την ίδια χρονιά, μετά από μια επίσκεψη του «δρος Feelgood» στο διάσημο ξενοδοχείο Carlyle της Νέας Υόρκης, ο πρόεδρος Kένεντι βίωσε τη μανία που προκαλούσε η μεθαμφεταμίνη. Το να βγάζει τα ρούχα του, να τρέχει πάνω-κάτω στο διάδρομο γυμνός κουνώντας τα χέρια του, θύμιζε ψυχωτική κρίση. Παλεύοντας να τον ελέγξει, η Μυστική Υπηρεσία κάλεσε αθόρυβα αλλά επειγόντως έναν από τους κορυφαίους ψυχιάτρους του Μανχάταν για να χορηγήσει ένα αντιψυχωτικό στον εμποτισμένο με ναρκωτικά πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών – ο οποίος, την επόμενη μέρα, δεν θυμόταν τίποτα.

Ο JFK μετά την επέμβαση

Φυσικά, το κατεστημένο γνώριζε τα πάντα για τους εθισμούς του JFK στα ναρκωτικά και το σεξ και πόσο λίγη δουλειά έκανε στο Οβάλ Γραφείο. Όπως ακριβώς ήξερε για τη 19χρονη της οποίας την παρθενία πήρε στο κρεβάτι της Τζάκι, για τη Μέριλιν και για τα σεξ πάρτι που έκανε στην πισίνα του Λευκού Οίκου.

Αλλά ο Τύπος αγαπούσε τον JFK και όλα όσα υποστήριξε πολιτικά, έτσι τον κάλυπτε.
Και όταν δολοφονήθηκε τον Νοέμβριο του 1963, το τραύμα του έθνους ήταν τόσο μεγάλο που η σκέψη πήγε: Γιατί να ανακαλέσουμε κάτι από αυτά; Αφήστε τον δολοφονηθέντα πρόεδρο να βγει ως Αμερικανός ήρωας, ως σύμβολο, ως θρύλος. Αυτή η συλλογική απόφαση των μέσων ενημέρωσης να προστατεύσουν την εξουσία, αντί να τη διώξουν, δεν ήταν χωρίς συνέπειες.

Όταν ήταν πρόεδρος, ο JFK συχνά δεν ήξερε καν τι φάρμακα χορηγούσε ο Δρ. Feelgood, ούτε είχε σημασία για αυτόν. «Δεν με νοιάζει αν είναι ακαθαρσίες αλόγου», είπε κάποτε. «Με κάνει να νιώθω καλά». Τη μοιραία ημέρα στο Ντάλας το 1963, ο JFK φορούσε ένα στήριγμα πλάτης, το οποίο τον κράτησε όρθιο μετά την πρώτη βολή και, κυριολεκτικά, τον εκανε μοιραίο στόχο για τη δεύτερη.

Παρά τις ασθένειες, το φλερτ του με το θάνατο και τη σεξουαλική του μανία που αντιστάθμιζε τη θνησιμότητα του – ήταν σίγουρος ότι θα υπηρετούσε μια ολόκληρη θητεία και πολύ πιθανό μια δεύτερη. Καθώς έκανε εκστρατεία το 1960, ο Κένεντι είπε στον στενό του βοηθό και φίλο Κένι Ο’ Ντόνελ ότι δεν υπήρχε τίποτα που να τον ανησυχεί. «Είμαι σαράντα τριών ετών», είπε, «και είμαι ο πιο υγιής υποψήφιος για Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών… Δεν πρόκειται να πεθάνω στην εξουσία».

Πηγή: ratpack